به نقل از «خبرگزاری میزان»

از عوارض تا دلایل و درمان پرش پلک چشم

تاریخ انتشار: ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۳۷۹۸۴۴۶

خبرگزاری میزان- پرش پلک ممکن است برای چندین روز رخ داده و از بین برود. پس از آن، ممکن است برای هفته‌ها یا حتی ماه‌ها پرش پلک چشم را تجربه نکنید.

به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری میزان، پرش پلک یا میوکیمیا (Myokymia) به اسپاسم غیر ارادی و تکرار شونده ماهیچه‌های پلک چشم گفته می‌شود. پرش پلک معمولاً در پلک بالایی رخ می‌دهد، اما می‌تواند هر دو پلک بالا و پایین را تحت تأثیر قرار دهد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برای بیشتر مردم، این اسپاسم‌ها بسیار خفیف هستند و شبیه به کشش جزئی و آرام پلک چشم احساس می‌شوند. دیگران ممکن است اسپاسمی قوی‌تر را تجربه کنند که موجب بسته شدن کامل چشم می‌شود. این شرایطی متفاوت است که به نام بلفارواسپاسم شناخته می‌شود. اسپاسم‌ها معمولاً برای چند ثانیه تا یک یا دو دقیقه ادامه می‌یابند.

وقوع پرش پلک چشم غیر قابل پیش بینی است. پرش پلک ممکن است برای چندین روز رخ داده و از بین برود. پس از آن، ممکن است برای هفته‌ها یا حتی ماه‌ها پرش پلک چشم را تجربه نکنید.

پرش پلک چشم بدون درد و بی ضرر است، اما ممکن است موجب ناراحتی و آزار فرد شود. بیشتر اسپاسم‌ها خود به خود و بی نیاز از درمان بهبود می‌یابند. در موارد نادر، اسپاسم‌های پلک چشم ممکن است نشانه هشدار دهنده اولیه از یک اختلال حرکتی مزمن باشند، به ویژه اگر اسپاسم‌ها با دیگر حرکات غیر قابل کنترل صورت همراه هستند.

دلایل پرش پلک چشم

اسپاسم‌های پلک چشم ممکن است بدون دلیلی قابل شناسایی رخ دهند. از آنجایی که آن‌ها کمتر نشانه‌ای از یک مشکل جدی هستند، دلیل بروزشان معمولاً مورد بررسی قرار نمی‌گیرد. با این وجود، پرش پلک چشم ممکن است به واسطه موارد زیر شکل گرفته یا تشدید شود:

- تحریک چشم

- خستگی و فشار بر پلک

- خستگی

- کمبود خواب

- فشار جسمانی

- عوارض جانبی دارو

- استرس

- استفاده از الکل، کافئین، یا تنباکو

اگر اسپاسم‌ها حالت مزمن یافته‌اند، ممکن است به بلفارواسپاسم خود به خودی خوش‌خیم مبتلا شده باشید که نامی برای چشمک زدن یا پلک زدن غیر قابل کنترل و مزمن است.

این شرایط معمولاً هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. دلیل دقیق آن نامشخص است، اما موارد زیر ممکن است اسپاسم‌ها را تشدید کنند:

- بلفاریت یا التهاب پلک چشم

- چشم صورتی یا التهاب ملتحمه

- خشکی چشم

- محرک‌های محیطی مانند باد، نور روشن، خورشید، یا آلودگی هوا

- خستگی

- حساسیت به نور

- استرس

- مصرف الکل یا کافئین

- سیگار کشیدن

بلفارواسپاسم خود به خودی خوش‌خیم در زنان نسبت به مردان شایع‌تر است.

این شرایط احتمالاً با گذشت زمان وخیم‌تر شده و ممکن است در نهایت موجب موارد زیر شود:

- تاری دید

- افزایش حساسیت به نور

- اسپاسم‌های صورت

عوارض پرش پلک چشم

در موارد بسیار نادر، اسپاسم‌های پلک چشم نشانه‌ای از یک اختلال مغزی یا عصبی جدی‌تر هستند. زمانی که پرش‌های پلک چشم در نتیجه این شرایط جدی‌تر رخ می‌دهند، تقریباً همواره با علائم دیگر همراه هستند.

از اختلالات مغزی و عصبی که ممکن است موجب پرش پلک چشم شوند می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

فلج بل (فلج صورت) که این شرایط موجب افتادگی یک سمت صورت می‌شود.

دیستونی که موجب اسپاسم‌های ماهیچه‌ای غیر منتظره می‌شود و منطقه تحت تأثیر قرار گرفته پرش و پیچش را تجربه می‌کند.

دیستونی گردن (تورتیکولیس اسپاسمودی) که موجب اسپاسم اتفاقی گردن شده و سر به موقعیت‌های ناراحت کننده گردش می‌کند.

مولتیپل اسکلروز (ام اس) که بیماری سیستم عصبی مرکزی است و موجب مشکلات شناختی و حرکتی و همچنین خستگی می‌شود.

بیماری پارکینسون که می‌تواند موجب لرزش اندام‌ها، سفتی ماهیچه، مشکلات تعادلی، و دشواری در تکلم شود.

سندرم توره که به واسطه حرکات غیر ارادی و تیک‌های کلامی تعریف می‌شود.

خراش‌های قرنیه تشخیص داده نشده نیز می‌توانند موجب پرش‌های پلک چشم شوند.

اگر فکر می‌کنید با یک آسیب دیدگی چشم مواجه هستید، فوراً به چشم پزشک مراجعه کنید. خراش‌های قرنیه می‌توانند موجب آسیب دائمی چشم شوند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

پرش‌های پلک چشم به ندرت چنان جدی می‌شوند که نیازمند درمان پزشکی فوری باشند. با این وجود، اسپاسم‌های پلک چشم ممکن است نشانه‌ای از یک اختلال مغزی یا عصبی جدی‌تر باشند.

اگر با اسپاسم‌های پلک چشم مزمن به همراه هر یک از علائم زیر مواجه هستید بهتر است به پزشک مراجعه کنید:

- چشم شما قرمز، متورم یا دارای ترشح غیر عادی است.

- پلک چشم بالایی شما دچار افتادگی شده است.

- پلک چشم شما هر بار که پرش پلک را تجربه می‌کنید به طور کامل بسته می‌شود.

- پرش پلک چشم برای چند هفته ادامه داشته است.

- پرش پلک چشم بخش‌های دیگر صورت شما را تحت تأثیر قرار داده است.

پرش پلک چشم چگونه درمان می‌شود؟

بیشتر موارد پرش پلک چشم بی نیاز از درمانی خاص طی چند روز یا هفته از بین می‌روند. اگر این گونه نیست، شما می‌توانید با از بین بردن یا کاهش دلایل بالقوه به بهبود شرایط کمک کنید. شایع‌ترین دلایل پرش پلک چشم شامل استرس، خستگی و مصرف کافئین می‌شوند.

برای تسکین پرش پلک چشم می‌توانید موارد زیر را مد نظر قرار دهید:

- کافئین کمتری مصرف کنید.

- به میزان کافی بخوابید.

- سطح چشم را با اشک‌های مصنوعی یا قطره‌های چشم روان سازی کنید.

- زمانی که اسپاسمی آغاز می‌شود روی چشم‌های خود کمپرس گرم قرار دهید.

گاهی اوقات، تزریق سم بوتولینوم (بوتاکس) برای درمان بلفارواسپاسم خود به خودی خوش‌خیم استفاده می‌شود. بوتاکس ممکن است اسپاسم‌های شدید را برای چند ماه تسکین دهد. با این وجود، با از بین رفتن اثر آن ممکن است به تزریق‌های بیشتر نیاز داشته باشید.

عمل جراحی برای برداشتن برخی ماهیچه‌ها و اعصاب در پلک چشم نیز می‌تواند برای درمان موارد شدید بلفارواسپاسم خود به خودی خوش‌خیم استفاده شود.

چگونه می‌توان از پرش پلک چشم پیشگیری کرد؟

اگر اسپاسم‌های پلک چشم شما زیاد رخ می‌دهند، سابقه‌ای از این رویداد‌ها تهیه کرده و دلایل بروز آن‌ها را بررسی کنید. به مصرف کافئین، تنباکو، و الکل و همچنین سطح استرس و میزان خواب در دوره‌هایی که به پرش پلک چشم منجر شده و طی آن توجه داشته باشید.

به عنوان مثال، اگر متوجه شدید زمانی که به میزان کافی نمی‌خوابید با اسپاسم‌های بیشتر مواجه می‌شوید برای کاهش فشار روی پلک چشم و کاهش اسپاسم‌ها زمان خواب خود را افزایش دهید.

بد نیست بدانید؛ پرش‌های پلک چشم به دلایل بسیاری رخ می‌دهند. درمان مناسب و چشم انداز شرایط از فردی به فرد دیگر می‌تواند متفاوت باشد. پژوهش‌هایی درباره احتمال وجود یک پیوند ژنتیکی انجام شده‌اند، اما به نظر نمی‌رسد پرش پلک چشم شرایطی ارثی باشد. اگر یک مشکل زمینه‌ای دلیل پرش پلک چشم است، درمان آن بهترین گزینه برای کاهش و از بین بردن پرش‌های پلک چشم است.

 

منبع: عصرایران

انتهای پیام

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: پرش پلک چشم پلک چشم چشم درد تسکین درد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۷۹۸۴۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک موضوع مهم درباره آلرژی که خیلی‌ها نمی‌دانند | در مواجهه با آلرژی برخی پزشکان، بیماران را دچار سوءتغذیه می‌کنند

همشهری‌آنلاین - پروانه بندپی: آمار ابتلا به بیماری‌های آلرژیک در جهان به سرعت در حال افزایش است و متخصصان معتقدند به دلیل صنعتی شدن دنیای مدرن، تغییر الگوی زندگی‌ها، مدل ساختمان‌سازی‌ها، آلودگی هوا و تغذیه این آمار همچنان رو به افرایش خواهد ماند.

در ایران تقریبا ۲۰ درصد از جمعیت دچار یکی از انواع بیماری‌های آلرژیک هستند. آماری که در سال‌های اخیر افزایش بیشتری یافته است. به طوری که از هر ۲ ایرانی، تقریبا ۱ نفر به یکی از بیماری‌های آلرژیک مبتلا است.

درباره آلرژی چند تصور اشتباه بین خیلی از مردم وجود دارد؛ این که این بیماری تنها مختص دوره کودکی است و فرد در بزرگسالی به آن مبتلا نخواهد شد، این که آلرژی بیماری نیست و فقط نوعی حساسیت ساده است، این که پرهیز غذایی شدید می‌تواند به کنترل آلرژی کمک کند و این که آلرژی هرگز درمان نخواهد شد.

یک نکته‌ مهم درباره آلرژی که خیلی‌ها نمی‌دانند

خیلی از افراد به دلیل داشتن شناخت اندک از آلرژی نمی‌دانند که این عارضه، واکنش طبیعی سیستم ایمنی بدن است و زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی، ماده‌ای را که معمولاً برای بدن بی‌ضرر است (مثل گرده گیاهان)، به اشتباه به عنوان ماده‌ای خطرناک و مضر شناسایی می‌کند و برای دفاع از بدن علیه آن ماده وارد عمل می‌شود. و به این ترتیب، بیماری آلرژی بروز می‌کند و فرد را درگیر می‌کند.

دکتر محمدحسن بمانیان، فوق تخصص آلرژی و آسم و دبیر انجمن آسم و آلرژی ایران به همشهری‌آنلاین می‌گوید: آلرژی، یک مکانیزم طبیعیِ سیستم ایمنی در برابر عوامل محیطی است. البته برخلاف تصور عمومی درباره این که آلرژی هیچ درمانی ندارد، آلرژی درمان قطعی دارد. به طوری که دیگر نیاز نیست بیمار دارو مصرف کند. البته نه همه آلرژی‌ها. مثلا کسانی که به نیش زنبور آلرژی دارند، بیماری‌شان قابل درمان است. به شرط آن که فرد خوددرمانی نکند.

به گفته این فوق تخصص آلرژی، آلرژی، یک بیماری مزمن است که طی یک دوره و بازه زمانی و با داروها و روش‌هایی که پزشک به بیمار ارائه می‌دهد، کنترل می‌شود.

این ایمونولوژیست درباره چگونگی تشخیص آلرژی از عفونت‌های ویروسی هم توضیح می‌دهد: موردی که آلرژی را از عفونت‌های ویروسی متمایز می‌کند، این است که در آلرژی‌ها خارش، یک علامت غالب است؛ خارش چشم، گلو و گوش.

تبعات خطرناک بی‌توجهی به آلرژی

بمانیان در پاسخ به این سؤال که آیا افرادی که برای کنترل آلرژی اقدام به خوددرمانی با مصرف آنتی‌هیستامین و اسپری بینی و ... می‌کنند، قابل تایید است، می‌گوید: آلرژی، یک بیماری است و باید درمان شود. آلرژی‌های شدید اگر درمان نشوند، باعث ایجاد اختلالات دیگری می‌شوند؛ مثل اختلالات خواب، انواع اختلالات گوش و انواع اختلالات چشمی. مثلا فردی که آلرژی چشمی دارد، به علت خارش مدام چشم‌ها مجبور است همیشه چشم‌های خود را با فشار بخاراند. خب با این کار فشار چشم‌ها بالا می‌رود، احتمال بروز آب مروارید افزایش پیدا می‌کند، ممکن است عیوب انکساری مثل آستیگمات برای چشم ایجاد شود، حتی بعضی‌ها کارشان به نیاز به پیوند قرنیه می‌کشد.

بیشتر بخوانید؛

خیلی‌ها نمی‌دانند چرا گرفتار آلرژی شده‌اند آلودگی هوا چطور باعث بروز بیماری‌های تنفسی می‌شود؟ | آلرژی بعد از ۵۰ سالگی هم فرد را مبتلا می‌کند برای خلاص شدن از آلرژی‌های بهاری چه کنیم؟ | عوامل و علائم آلرژی را بشناسید

این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد: در آلرژی‌های بینی مثلا ممکن است حس بویایی و چشایی فرد از دست برود و کیفیت زندگی خیلی پایین بیاید. ممکن است آلرژی در حنجره منتشر شود و صدای فرد برای همیشه تغییر کند، ممکن است به گوش میانی گسترش پیدا کند و باعث کاهش شنوایی فرد شود. حتی می‌تواند به ریه‌ها برسد و ایجاد آسم کند. همچنین مواردی از آلرژی‌های بینی را داریم که به پولیپ ختم می‌شود. پولیپ هم چون باعث انسداد بینی می‌شود و نوع تنفس، تنفس دهانی می‌شود، فرم فک در طولانی‌مدت تغییر می‌کند و اگر کودکی آلرژی داشته باشد و درمان نشود، در بزرگسالی نیاز به ارتودنسی و جراحی فک پیدا می‌کند. پس آلرژی یک حساسیت ساده نیست که از کنارش بگذریم و حتما باید درمان شود.

آلرژی، بیماریِ مخصوص کودکان نیست

دکتر سیدعلیرضا مهدویانی، فوق تخصص آلرژی هم در پاسخ به این سؤال که آیا آلرژی، بیماری مختص کودکان است، می‌گوید: علائم آلرژی در کودکان بیشتر مشاهده می‌شود تا بزرگسالان. اما این موضوع به این معنی نیست که فقط کودکان به آلرژی مبتلا می‌شوند. در هر سنی امکان ابتلا وجود دارد. حتی در بالای ۵۰ سالگی.

این فوق تخصص آلرژی در توضیح بهتر این موضوع، بیماری ‌آلرژی را تعریف می‌کند و می‌گوید: آلرژی، افزایش حساسیت نسبت به عوامل محیطی و خارجی است که به خودی خود برای بدن ضرری ندارند، اما سیستم ایمنی بدن، آنها را دشمن و بیگانه تشخیص می‌دهد و علیه آنها به دفاع برمی‌خیزد و چون سیستم ایمنی در کودکان ضعیف‌تر است و پاسخ‌دهی سیستم ایمنی در دوران کودکی بیشتر صورت می‌گیرد، علائم آلرژی در آنها نسبت به بزرگسالان بیشتر مشاهده می‌شود. پس دلیل اصلی بروز بیشتر آلرژی در بچه‌ها این است.

به گفته مهدویانی، گاهی هم عوارض دارویی باعث بروز آلرژی‌ در فرد می‌شود که به آن می‌گوییم "آلرژی دارویی" و ممکن است با افزایش سن، شدت آلرژی هم بیشتر شود.

آیا پرهیز غذایی درست است؟

مهدویانی درباره پرهیزهای غذایی شدید که برخی متخصصان برای کنترل آلرژی کودکان و بزرگسالان تجویز می‌کنند، اشاره می‌کند و می‌گوید: برخی همکاران پرهیزهای غذایی شدید و طولانی‌مدت به بیمار مبتلا به آلرژی می‌دهند. به طوری که ممکن است فرد – کودک یا بزرگسال – دچار مشکلات دیگری ازجمله سوءتغذیه شود. ما نمی‌گوییم رژیم غذایی ازسوی بیماران مبتلا به آلرژی جدی گرفته نشود، ولی مواد غذایی اصلی نباید طولانی‌مدت از رژیم بیمار حذف شود.

دکتر مهدویانی می‌گوید: آلرژی انواع دارد و بعضی از انواع آن اصلا ربطی به رژیم غذایی ندارند. یعنی خیلی از افراد اصلا به غذا آلرژی ندارند و مثلا آلرژی بینی دارند که در بهار شدت می‌گیرد. درضمن همه افراد، همه آلرژی ها را با هم ندارند. تشخیص این نکته از طرف پزشک خیلی مهم است. فقط اگر افزایش حساسیت در گوارش فرد اتفاق بیفتد، می‌شود آلرژی غذایی. بقیه آلرژی‌ها ربطی به مواد خوراکی و غذا ندارند.

او تاکید می‌کند: اتفاقی که اکنون رخ می‌دهد، این است که وقتی یک بیمار مبتلا به آلرژی به متخصص مراجعه می‌کند، آنقدر توسط بعضی از همکاران پزشک تحت اجتناب‌های غذایی قرار می‌گیرد که بیمار گاهی دچار سوءتغذیه می‌شود.

این فوق تخصص آلرژی تاکید می‌کند: مثلا ما به بیمار می‌گوییم شما آلرژی غذایی نداری و او می‌پرسد "یعنی می‌توانم فست‌فود و سس و فلفل و ... بخورم؟" وقتی ما می‌گوییم آلرژی غذایی نداری، یعنی نسبت به مواد غذایی اصلی مثل شیر، گندم، تخم مرغ، برنج و ماهی حساسیت نداری. این به این معنا نیست که شما آزاد هستید که سس و مواد افزودنی و نگه‌دارنده و ... بخورید. اینها در حیطه آلرژی نیست؛ اینها مواد تحریک‌کننده است که هر فردی – نه فقط مبتلایان آلرژی - اینها را بخورد، ممکن است دچار تحریک گلو، سرفه و ... شود.

کد خبر 848679 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها سلامت خبر مهم بیماری آلرژی بیماری - بیمارستان